over gisteren. Op de maternity is het redelijk gevuld. We beginnen met poetsen. twee bakjes sop is genoeg voor veel oppervlak schoonmaken. Stukjes van een oud t-shirt zijn onze poetslappen. Er zitten vandaag extreem veel Victoria-meer-mugjes in de lucht en op de muren: het ziet er zwart van!Na twee minuten is ons poetswater dan ook een soort zwembassin voor vliegjes. Het is dweilen met de kraan open want op de schone vensterbank zit binnen een mum van tijd opnieuw een horde vliegjes. Ook de kraamafeling wordt "gepoetst" . Het is er weer onwijs gezellig. De pas bevallen dames op bed en op een matje naast het bed op de grond zit de rest van de familie. En dat met 35 kraamvrouwen op een kamer!! De rest van de familie eet eigenlijk de hele dag. Ook de nieuwe baby krijgt een of ander papje. Onze reanimatiebaby, die eergisteren toch convulsies (=trekkingen van armen en benen, kleine schokjes, een knipperend oogje,..., zie je soms na asfyxie=zuurstofgebrek in de hersenen)) vertoonde is naar huis. Of hij de fenobarbital nog gehad heeft weet ik niet, mama vond het namelijk wel erg duur om aan te schaffen. Ze was opeens weg met haar baby, geen controles meer gehad... Men haalt hier zijn schouders op over zoiets.Terug op de maternity is het opeens druk: er liggen 4 dames met weeen. Een vrouw lag er al toen ik kwam. Ze hadden toen al (9.00) gecontateerd dat de dokter moest komen. Hoofdje daalde niet goed in na het breken van de vliezen. Derde kind. Dikke meconium. Goede harttonen! De vrouw had veel weeenpijn. Ondertussen begon een vrouw in de andere hoek wel erg te roepen. Ze sprak alleen Ugandees. Toen ik met de verpleegkundige terugkwam was het hoofdje al te zien. Omgeven door (alweer) vette meconium,werd het kind geboren. Via de openstaande gordijnen gadegeslagen door iedereen, is ook normaal hier. Bevallen is een zeer openbare gebeurtenis, mannen zie je overigens niet op de verloskamer.
Kind werd door verpleegkundige in vulva afgenaveld, wederom erg slappe blauwe tod. Met mijn doptone contateer ik een goede hartslag, maar zie geen ademhaling. Kind wordt steeds blauwer en bleker en slapper....
Ambu weer gepakt: verpleegkundige doet kinnetje op de borst om te beademen. Dat gaat natuurlijk niet. Ik word er onrustig van, neem het voorzichtig over. Na een paar keer pompen trekt de kleur bij en gaat het kind ademen. pfoeh...Het is inmiddels 11 uur, de dokter is in beeld voor die arme mevrouw met haar krachtige weeen. Ik zie hem buiten op een bankje zitten in het zonnetje, met een andere man gezellig wat aan het kletsen.Om half 12 komt hij binnen op de verloskamer. Kletst bij met iedereen. Hij glimt bij het zien van mijn doptone, en gaat het eerst bij alle dames uitproberen...tuurlijk....Dan wil hij de status van de vrouw zien die al zo lang op hem wacht. Oeps, de verpleegkundiuge gaat eerst aan de vrouw vragen hoe ze heet om de status te kunnen vinden. "Prepare her voor a cesarian" zegt hij. Om 12 uur zit te vrouw te bibberen op een bankje in the theatre (=de OK)je zou zweren, als je de grote ogen van spanning ziet, dat de weeen wegvallen, maar dat is niet zo. ze zit daar nog zo'n 40 minuten, men heeft weinig aandacht voor haar. Ondertussen luistert ze naar het gekletter van het klaarleggen van de instrumenten en het gegiebel van het personeel. "docter, come, docter, come..." hoor ik haar zachtjes mompelen. Het is keiharde business hier.
Eindelijk mag de het theater in. Ze wordt inderdaad in het midden op een zeer oud bed gezet, in de spotlights. Verder gebeurt er nog niets, behalve dat de anestesist naarstig op zoek gaat naar een goed plekje op de rug om de epidurale te
zetten. De vrouw is zeer, zeer angstig, niemand heeft er aandacht voor. Eindelijk, eindelijk komt dr Ben. Maakt eerst allerlei grapjes met alle vrouwen om zich heen. Volgende keer mag ik zijn assistent zijn, belooft hij. Alles is gereed. Om 12.52 wordt een flinke dochter geboren van 4070 gram. Ik mag foto's maken van dr Ben, dat doe ik dan ook veelvuldig. Hangend aan een been wordt het meisje overgegeven aan de verpleegkundige. Ze wordt veelvuldig uitgezogen (gebeurt hier altijd breedvoerig) en in een doek gewikkeld. Ze blijft zo een poosje alleen op een tafeltje liggen. Dr Ben hecht de boel weer aan elkaar. Doet hij keurig. DE baby gaat vast terug naar de verloskamer waar ze helemaal alleen op een tafeltje komt te liggen. De keiharde opvoeding begint meteen na de geboorte hier.Ik heb besloten lekker uitgebreid met mezelf te gaan lunchen. Ik was al door diverse mensen gewezen op een restaurant waar veel buitenlanders komen. 's avonds ga ik niet op pad, dat is zo erg alleen, dus lunch ik uitgebreid.
Daarna nog wat shoppen.Solomon pikt me later weer op bij het kantoor van Ron.
